۱۳۸۹ فروردین ۲۶, پنجشنبه

فرهنگ همكاري و ياري نمودن(كاير) از ياد رفت!


اين روزها كه به ايام كشاورزي و بخصوص نشاءكاري داريم نزديك مي شويم به صفحات تاريخ و فرهنگهاي نه چندان دور محل خودمان كه رجوع ميكنيم ميبينيم كه واقعا بعضي از اين فرهنگها به دست فراموشي سپرده شده است كه يكي از اين فرهنگ ها كاير همديگر نمودن بود . به ياد دارم كه وقتي زمان نشاءكاري مي شد تمام دوستان ، فاميلهاي نزديك در يك حركت شايسته براي كمك نمودن به او جمع مي شدند و در يك روز و در يك محيط كاملا صميمي هم كمك حال ميزبان بوده اند وهم خودشان با صفا و صميميت كار مي نمودن. حال امروزه واقعا جاي اين فرهنگ در بين كشاورزان ما خالي است.

۲ نظر:

ناشناس گفت...

با سلام خدمت دوست گرامي
به نظر كانير احتمالا درست نمي باشد و "كاير" صحيح مي باشد
با تشكر قاضي

ناشناس گفت...

با سلام
در خصوص كلمه كاير
در گويش هاي قائمشهر وآمل و بابل كاير تلفظ مي شود و در مناطق تنكابن بهشهر ساري و حتي برخي از مناطق آمل كوكار تلفظ ميشود و كلمه مشابه آن داريم با تلفظ يوئر كه به كار دست جمعي و بدون دريافت مزد گويند تفاوت اين دوكلمه در كاير مي توان انفرادي هم باشد و يوئر به كمك دستجمعي گويند
باتشكر قاضي